Życie człowieka jest niczym
Z przedmieścia uliczką
którą otacza wokół nieskończony mur
Życie to pusty teatr sypialnia aktorów
wśród dekoracji krążą sprzątające Parki
Nikt nie przychodzi na spektakl
gramy smutne role
gramy siebie pijemy niedorzeczne łzy
Kiedyś i tutaj trafią przygodni widzowie
zimny poranek stado kłamliwych aniołów
Wtedy w ostatniej sztuce zagramy z godnością
Pana Boga na krzyżu Judasza na sośnie
